INTERVIEWS

Adres: TOS (Thuis Op Straat)
Deze stichting organiseert allerlei activiteiten voor jongeren in de buurt, zowel in de vakanties als daarbuiten. We spraken met een medewerker van de stichting.

Jerry: “We moeten iets gaan doen in deze buurt wat een blijvend leuk effect heeft, een soort interventie,
maar we zijn nu op zoek naar de verhalen achter de lege huizen. Want we merken dat er heel veel leeg staat. We horen ook dat er veel mensen komen en snel weer gaan. Kan je daar iets over vertellen? Bijvoorbeeld wie er wonen of waarom ze weggaan?”

Man: “In het pand daar aan de overkant zat een aantal jaar geleden Charlois Welzijn, een stichting die vergelijkbaar is met wat wij deden, zij zijn er uit bezuinigd, er is een nieuwe organisatie gekomen die heeft gekozen voor een andere accommodatie, toen is er ook nog een soort lifestyle winkeltje ingekomen. Maar, ja, die panden hier, als je hier een winkel zou willen vestigen, als je dienstverlening doet kan je nog terecht, maar er komen niet genoeg mensen langs om hier een winkel neer te zetten. Er zijn andere plekken in de buurt met meer bedrijvigheid. Mensen die hier iets beginnen komen er snel achter dat het niet aanslaat.”

Jerry: “Dus eigenlijk zorgt de concurrentie van bijvoorbeeld Zuidplein ervoor dat er hier niet veel interesse is?”

Man: “Nee, precies. Plus als je ook de kosten van het pand er tegenover zet, waar sommige mensen pas achteraf achter komen, als ze er al eenmaal zijn ingetrokken, dan haal je het er niet makkelijk meer uit.
Als de deelgemeente of de eigenaren van het pand zoiets zouden hebben van: we gooien er voor een goed prijsje iemand in, dan zouden ze op die manier leegstand kunnen voorkomen of meer wijkeconomie kunnen creëren. Maar wat er nu voor de panden gevraagd wordt, is best hoog.

Qua winkelruimtes zie je als je hier in de buurt rondloopt allerlei supermarktjes, bakkerijen en belwinkels. Eigenlijk lijken alle winkeltjes op elkaar. Het lijkt wel alsof ze geen andere dingen kunnen bedenken. Ik denk ook dat dit komt omdat Oud-Charlois een wijk is waarbij de economische sociale klasse aan de redelijk lage kant zit. Mensen die het kunnen betalen trekken uit de wijk.”

Jerry: “Hoe zit het met leegstand?”

Man: “Die leegstand komt omdat er een grote vraag naar woningruimte is in Rotterdam. De woningcorporaties hebben een deel van de woningen in de verkoop gedaan. Vaak wordt er dan een afspraak gemaakt waarbij mensen die het huis kopen, dit ook moeten renoveren. Dus er komen dan aannemers die de woningen opkopen, renoveren en vervolgens deze panden in de verkoop zetten of het verhuren. Dit proces duurt even, dus dat kan de leegstand ook veroorzaken.
Maar echt woning leegstand zie je hier volgens mij niet zo heel veel omdat we ook heel veel mulanders, Hongaren Roemenen Polen, die sinds 2005 ook in de EU zitten en die hierheen komen. Dus je ziet dat er veel vraag is naar woningruimte.”

Bibi: “Jongeren die hier wonen zullen dan ergens anders heengaan om bijvoorbeeld uit te gaan?”

Man: “Een deel van de jongeren, het deel dat het kan betalen en mobiel is, wel. Maar het recreëren gebeurt door jongeren hier met name op de pleinen.
Sinds een paar jaar heeft de gemeente er voor gekozen niet geen buurthuizen voor jongeren meer te financieren. Terwijl de jongeren hier er de afgelopen jaren wel mee zijn gepamperd als het ware. Dus dat laat wel een bepaalde leegte achter. Jongeren willen gewoon ergens recreëren en dat moet dan geen ruimte zijn waar je binnen chillt en een beetje playstationt, maar een ruimte waar je ook meedoet aan een educatief programma of workshops. Stichting DOCK bijvoorbeeld. Deze stichting begeleidt jongeren naar werk en opleiding. Alleen zet DOCK zich met name in voor educatie, het recreatieve valt een beetje weg. Daarom blijven jongeren in portiekjes hangen en dergelijke. Je moet iets maken tussen recreëren en educatie voor jongeren, dan zit je goed. Ze een podium bieden, misschien.”

Jerry: “Zijn er ook veel volwassenen die hier ontevreden zijn in de buurt?”

Man: “Wij zitten in het jeugdbeleid dus daar kan ik het meest over vertellen.
De volwassenen hier zijn meestal eenverdieners of gastarbeiders/migranten met een beperkt Nederlands taalniveau. Zij isoleren als het ware in hun eigen etniciteit, Turkse vrouwen trekken bijvoorbeeld naar andere Turkse vrouwen toe en islamistische mannen gaan naar de moskee. Dus volwassenen hebben vaak al een bepaalde invulling aan hun behoefte gegeven. En dan heb je natuurlijk nog de autochtone gemeenschap, die zitten volgens mij vaak meer in de bewonersorganisaties en dat soort dingen.”

Jerry: “Oké, bedankt voor het interview.”

Man: “Bij het mobiliseren van jongeren kunnen wij jullie altijd helpen. We kunnen bijvoorbeeld een brainstormsessie organiseren. Succes en tot ziens!”

Audio Recording 2015-02-20 16-08-57.wav

V: Mist u nog iets in de buurt?
A: Een leuk winkeltje. Er is geen bloemenwinkel en een echte bakker heb je hier niet.

V: Het valt ons op dat er veel leegstand is
A: Ze zijn heel erg bezig kunstenaars naar Charlois te halen. Voor de gewone mensen in het dagelijkse leven heb je niet zoveel. Je loopt er niet zo snel naar binnen. Een eetcafé zou ook leuk zijn. Er is een grote sociale werkplaats, maar die is ook niet toegankelijk. Er zou op de hoek een soort sociale werkplaats komen, waar ze zouden koken en waar de buurt kon eten. Dit is niet doorgegaan en waarom weet ik niet. Zoiets zou ook leuk zijn. Een laagdrempelig iets voor de gewone mensen. Er is wel een Christelijk inloophuis voor de gelovigen. Je zou kunnen kijken naar Hutspot in Rotterdam. Daar komen schoolkinderen koken.